Ze sprzedażą rzeczy łączy się przede wszystkim odpowiedzialność z tytułu rękojmi, ujęta w art. 556 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.), dalej k.c. Jest to odpowiedzialność bezwzględna – wobec konsumenta nie można jej ograniczyć ani wyłączyć.
Zakładam, że mówimy o umowie, na podstawie której operator świadczył usługi dostępu do sygnału telewizji kablowej lub satelitarnej. Do dochodzenia zwrotu nadpłaty uprawnieni są spadkobiercy osoby zmarłej. Aby ustalić krąg spadkobierców konieczne będzie przeprowadzenie odpowiedniego postępowania spadkowego.
Obowiązująca od ponad dwóch lat ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 548) – dalej ustawa – wprowadziła nowe szczególne rozwiązania do polskiego porządku prawnego. Jednym z nich była możliwość odwołania imprezy turystycznej: ze względu na brak kompletu turystów lub wystąpienie nadzwyczajnej sytuacji w miejscu docelowym imprezy turystycznej. Pandemia, która pojawiła się pod koniec ubiegłego roku jest taką sytuacją. Przepis, który stanowi o możliwości rozwiązania umowy przez organizatora brzmi tak (art. 47 ust. 5 pkt 2 ustawy):
Gwarancja jest umową, do której będziemy stosowali przepisy art. 577 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. 2019, poz. 1145 z późn. zm.), dalej k.c. Zgodnie z tymi przepisami sprzedawca ma obowiązek wydać kupującemu wraz z rzeczą sprzedaną dokument gwarancyjny oraz sprawdzić zgodność znajdujących się na rzeczy oznaczeń z danymi zawartymi w dokumencie gwarancyjnym oraz stan plomb i innych umieszczonych na rzeczy zabezpieczeń (art. 5773 k.c.). Należy tu zwrócić uwagę, że sprzedawca jedynie realizuje obowiązek wydania karty gwarancyjnej – obowiązek ten nie będzie istniał, jeżeli gwarancja na produkt nie została udzielona.
Ubezpieczenie na pokrycie kosztów rozwiązania przez podróżnego umowy o udział w imprezie turystycznej jest ubezpieczeniem dobrowolnym. Ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 548 ze zm.) – dalej ustawa - w art. 40 ust. 1 pkt 9 nakazuje organizatorowi udzielenie informacji o możliwości skorzystania z takiego ubezpieczenia. Jednocześnie ustawa nie reguluje szerzej warunków takiego ubezpieczenia, pozostawiając zasady zawierania i wykonywania takich umów zasadom ogólnym (Kodeks cywilny, art. 805 i nast.).
Co do zasady, zawarcie umowy wiąże się przede wszystkim z obowiązkiem jej wykonania. Możliwość rezygnacji jest raczej wyjątkiem.
Szkoła, przedszkole a także zajęcia dodatkowe zwykle wiążą się z umowami, do których będziemy stosowali przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145, 1495), w szczególności przepisy dotyczące umowy zlecenia. Zgodnie z przepisem art. 750 Kodeksu cywilnego do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.
Wystąpienie pandemii wywołało sytuację, w której w zasadzie wszystkie biura podróży zostały zmuszone do zawieszenia bieżącej działalności. Dynamika okoliczności spowodowała brak możliwości rozsądnego prognozowania, kiedy wznowienie wyjazdów będzie możliwe. Jest to sytuacja o zasięgu światowym. Nas interesują oczywiście warunki prowadzenia działalności gospodarczej na poziomie krajowym oraz unijnym. Unijnym dlatego, że wszystkie kraje Unii Europejskiej podlegają prawu unijnemu, w tym dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych.
Od 1 czerwca 2020 roku obowiązywać będzie nowelizacja Kodeksu cywilnego oraz ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 134 z późn. zm.). Zmiany zostały wprowadzone ustawą z 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz. U. 2019 poz. 1495), art. 1 i art. 55.
Zazwyczaj świadczenie usług kosmetycznych związane jest z odpowiedzialnością za dołożenie należytej staranności. Raczej nie będzie to umowa rezultatu, a więc nie możemy zastosować odpowiedzialności z tytułu rękojmi. Tym samym musimy zdefiniować, jakie zobowiązania przyjął na siebie usługodawca (Dpil concept).
Prawo do odstąpienia od umowy o imprezę turystyczną przewidują przepisy ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 548) – dalej ustawa.
Planując obecnie jakikolwiek wyjazd należy przede wszystkim oszacować ryzyko jakie się z nim wiąże. Na ryzyko to wpływa przede wszystkim zagrożenie epidemiologiczne – jest to okoliczność często leżąca poza kontrolą służb państwowych, przez co trudne do oszacowania. Może się okazać, że na miejscu skorzystania z pobytu w ogóle nie będzie możliwe. Może być też utrudnione lub wiązać się z przymusową kwarantanną w zamknięciu.
Epidemia koronawirusa i związany z tym zakaz zgromadzeń oraz zawieszenie funkcjonowania restauracji pokrzyżowały plany wielu narzeczonych. Część par postanowiła odsunąć w czasie ceremonię, część ograniczyła rozmiar wydarzenia do grona najbliższych osób. Ograniczenia dotyczą także obecności w kościele (wiele parafii na swoich stronach informuje o dopuszczalnej liczbie osób na mszy). Z przyjęciami weselnymi wiąże się niekiedy szereg umów – oprawa muzyczna, dokumentacja fotograficzna, wynajem sali, catering, czasem jeszcze wiele innych. Niekiedy jest to jedna umowa kompleksowa. Istnienie uprawnienia do klasycznej rezygnacji z umowy może zależeć od tego, czy zawarliśmy kilka umów, czy jedną na całość wydarzenia.
Najważniejszym aktem prawa, regulującym zasady funkcjonowania przedsiębiorców branży turystycznej, jest ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 548) – dalej ustawa. Jej przepisy obejmują także szereg praw konsumentów, w tym zasady zawierania i wykonywania umów o udział w imprezie turystycznej.
Zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 2187 z późn. zm.) posiadacz rachunku oszczędnościowego, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej może polecić pisemnie bankowi dokonanie – po swojej śmierci – wypłaty z rachunku wskazanym przez siebie osobom: małżonkowi, wstępnym, zstępnym lub rodzeństwu określonej kwoty pieniężnej.
Umowa z klubem fitness jest umową podobną do umowy zlecenia. Na podstawie takiej umowy przedsiębiorca zazwyczaj zapewnia dostęp do sali treningowej, urządzeń i ewentualnie dodatkowych usług. Jest to umowa wzajemna, wymagająca ekwiwalentności w świadczeniach stron. W zamian za uiszczaną okresowo (np. comiesięcznie) opłatę, konsument powinien otrzymywać stały dostęp do zamówionych usług. Brak świadczenia ze strony przedsiębiorcy oznacza, że ekwiwalentność została zachwiana. Jest to sytuacja niedopuszczalna, zwłaszcza gdy przedsiębiorca nie świadcząc usług żąda zapłaty lub ściąga opłatę z karty kredytowej lub płatniczej konsumenta.
Wszelkie materiały znajdujące się na niniejszej stronie zamieszczone są w jedynie w celu informacyjnym i nie mogą być traktowane jako porada prawna w żadnej konkretnej sprawie, aczkolwiek dokładamy wszelkich starań, aby informacje tu zawarte były kompletne, prawdziwe i aktualne.
Właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za żadne stwierdzenie zawarte w treści niniejszej strony, jak również za ewentualne błędy lub braki w zamieszczonych materiałach, ani też za ewentualne rezultaty działań podjętych w oparciu o nie. Odwiedzający niniejszą witrynę powinni zasięgnąć indywidualnej porady prawnej we wszystkich sprawach w jakikolwiek sposób odnoszących się do ich praw i obowiązków.